Wczoraj na basenie spotkałam grupę sześciolatków. Mieli jeszcze 15 minut do zajęć, więc w szatni Pani zadała im pytanie „kim chcecie zostać?”.
Natychmiast posypały się odpowiedzi:
- fryzjerką, bo chcę układać włosy
- malarką i malować obrazy
- kierowcą i jeździć tirem.
Przedszkolaki z dużym zaangażowaniem opowiadały o swoich marzeniach.
Co takiego dzieje się przez kolejne lata, że na pytanie „kim chcesz zostać, co chcesz robić?” odpowiadasz „nie wiem” lub „czy to ważne”…?
Nie wiesz, bo masz wiele zainteresowań i trudno Ci wybrać?
Nie wiesz , bo Twoje wypowiedziane zdanie i tak nikogo nie interesuje?
Nie wiesz, bo czekasz, aż ktoś podpowie Ci co masz robić?
Gdzie podziewa się „Twój przedszkolak” z wiarą, że cały świat do Ciebie należy?